Ποια σημασία έχει ο φόβος εάν ζούμε σε μια προσομοίωση; Αν κάποιος πίστευε στην πραγματικότητα της προσομοίωσης, γιατί να φοβάται οτιδήποτε, και γιατί να μην αρχίσει να συμπεριφέρεται εντελώς ανεύθυνα;
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι ακόμα κι αν βρισκόμαστε σε μια προσομοίωση, η πραγματικότητα που βιώνουμε μας φαίνεται απόλυτα αληθινή όσο είμαστε εδώ. Πράγματα που έχουν γίνει δεν μπορούν να αναιρεθούν, ο χρόνος δεν μπορεί να γυρίσει πίσω, και η ίδια ζωή δεν μπορεί να ξεκινήσει από την αρχή.
Αν πράξουμε ανόητα ή κακόβουλα εδώ, είμαστε υποχρεωμένοι να υποστούμε τις συνέπειες και εδώ, και αυτές οι συνέπειες είναι τόσο αληθινές όσο οτιδήποτε άλλο στη πραγματικότητα που βιώνουμε εδώ.
Φυσικά, μπορούμε να σκεφτούμε αφελώς ότι τίποτα δεν έχει σημασία σε μια προσομοίωση και ότι μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε, και αν τα πράγματα πάνε άσχημα για μας, μπορούμε πάντα να δραπετεύσουμε στην αληθινή πραγματικότητα, την Αρχή, μέσω του θανάτου που βιώνουμε εδώ.
Αλλά όπως σημειώσαμε νωρίτερα, η σημασία αυτής της ζωής προκύπτει από το γεγονός ότι επιλέξαμε να έρθουμε σε αυτήν την πραγματικότητα για κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Το έχουμε πράξει αυτό γνωρίζοντας ότι υπάρχουν και άλλοι σαν εμάς σε αυτήν την πραγματικότητα, καθένας από τους οποίους έχει κάνει την ίδια επιλογή, ο καθένας για τον δικό του λόγο φυσικά.
Έτσι, αν αρχίσουμε να συμπεριφερόμαστε χωρίς φόβο σαν να μη σημαίνει τίποτα, επειδή είμαστε απλά σε μια προσομοίωση, στην πραγματικότητα προδίδουμε τον σκοπό για τον οποίο ήρθαμε εδώ. Και αν μάλιστα βλάψουμε ο ένας τον άλλον, μπορεί να εμποδίσουμε ο ένας τον άλλον να εκπληρώσουμε τον προσωπικό μας σκοπό για τον οποίο ήρθαμε εδώ.
Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε, ότι η ύπαρξή μας σε αυτήν τη προσομοιωμένη πραγματικότητα πιθανότατα έχει κάποιο κόστος στην Αρχή. Η πρόσβαση στην προσομοίωση μπορεί να μας έχει κοστίσει κάτι, και ακόμη κι αν δεν ήταν έτσι, ο χρόνος που περνούμε εδώ είναι χρόνος που δεν είναι διαθέσιμος στην Αρχή.
Έτσι, αν σπαταλήσουμε τη ζωή μας εδώ, πετάμε στον αέρα αυτόν τον χρόνο και οποιοδήποτε άλλο πιθανό κόστος στην Αρχή, ό,τι κι αν είναι αυτά.
Ωστόσο, δεν ήρθαμε εδώ για να φοβόμαστε. Ήρθαμε εδώ για να ζήσουμε, και αν φοβόμαστε, δεν μπορούμε να ζήσουμε πραγματικά.
Η αφοβία δεν σημαίνει ανευθυνότητα. Η υπευθυνότητα πηγάζει από τη σημασία, τον σκοπό και την αγάπη. Συμπεριφερόμαστε καλά ο ένας στον άλλον, γιατί θέλουμε να είμαστε καλά και έτσι να επιδιώκουμε καθένας τον δικό του και ίσως ακόμη και έναν κοινό σκοπό όσο καλύτερα μπορούμε.
Η αφοβία σημαίνει τολμώ να ζήσω, και συγκεκριμένα τολμώ να ζήσω υπεύθυνα. Το θάρρος είναι μια σχέση αγάπης με το άγνωστο. Το θάρρος είναι να αισθάνεσαι και να αναλαμβάνεις ευθύνη.
Μην φοβάσαι, αλλά ζήσε. Όταν πάψεις να φοβάσαι, ο παλιός εαυτός σου πεθαίνει, και αναγεννιέσαι σε αυτή τη ζωή. Θυμήσου να "πεθάνεις" πριν πεθάνεις.