Wat betekent angst als we in een simulatie leven? Als iemand zou geloven in de werkelijkheid van de simulatie, waarom zouden ze dan ergens bang voor zijn, en waarom zouden ze in plaats daarvan niet volledig onverantwoordelijk gaan gedragen?
Het is belangrijk om te onthouden dat zelfs als we in een simulatie zitten, de realiteit die we ervaren voor ons compleet echt aanvoelt zolang we hier zijn. Wat gedaan is, kan niet ongedaan worden gemaakt, de tijd kan niet worden teruggedraaid, en hetzelfde leven kan niet opnieuw worden begonnen.
Als we hier dom of slecht handelen, moeten we ook hier de gevolgen dragen, en die gevolgen zijn net zo echt als al het andere dat we in deze realiteit ervaren.
Natuurlijk kunnen we naïef denken dat niets ertoe doet in een simulatie en dat we kunnen doen wat we willen, en als de zaken voor ons slecht uitpakken, kunnen we altijd ontsnappen naar de ware realiteit, Arkhe, door de dood die we hier ervaren.
Maar zoals we eerder hebben opgemerkt, ontstaat betekenis in dit leven omdat we ervoor hebben gekozen om om een bepaalde reden naar deze realiteit te komen. We hebben dit gedaan met de wetenschap dat er anderen zoals wij in deze realiteit zijn, die elke dezelfde keuze hebben gemaakt, ieder om hun eigen reden natuurlijk.
Dus als we ons beginnen te gedragen alsof niets ertoe doet omdat we slechts in een simulatie zijn, verraden we eigenlijk het doel waarvoor we hier kwamen. En als we elkaar schade toebrengen, kunnen we elkaar beletten ons eigen doel te vervullen, waarvoor we hier kwamen.
We moeten ook niet vergeten dat ons bestaan in deze gesimuleerde realiteit waarschijnlijk ook enige kosten met zich meebrengt in Arkhe. Toegang tot de simulatie heeft ons misschien iets gekost, en zelfs als dat niet zo is, is de tijd die we hier doorbrengen tijd die we niet anderszins in Arkhe kunnen besteden.
Dus als we ons leven hier verspillen, gooien we die tijd en eventuele andere potentiële kosten in Arkhe weg, wat die dan ook mogen zijn.
Desalniettemin zijn we hier niet gekomen om bang te zijn. We zijn hier gekomen om te leven, en als we bang zijn, kunnen we niet echt leven.
Onbevreesdheid betekent niet onverantwoordelijkheid. Verantwoordelijkheid komt voort uit zingeving, doel en liefde. We behandelen elkaar goed omdat we willen dat het goed met ons gaat en we zo goed mogelijk ons eigen, en misschien zelfs een gedeeld, doel kunnen nastreven.
Onbevreesdheid betekent het lef hebben om te leven, en specifiek het lef hebben om verantwoord te leven. Moed is een liefdesrelatie met het onbekende. Moed is verantwoordelijkheid nemen en dragen.
Wees niet bang, maar leef. Als je niet langer bang bent, sterft je oude zelf, en word je opnieuw geboren in dit leven. Vergeet niet te sterven vóór je sterft.