Als we inderdaad in een simulatie leven, welke betekenis heeft dan nog iets? Waarom zouden we überhaupt ons leven voortzetten?
Er zijn verschillende redenen hiervoor. Zoals we hebben opgemerkt, zijn we hier met een reden - ieder van ons heeft ervoor gekozen om in deze realiteit te komen, om geboren te worden in een compleet nieuw leven zonder iets anders te kennen. Dat is zeker een reden. Zelfs al weten we niet - en kunnen we niet weten waarom - wij hebben er zelf voor gekozen hier te zijn.
Een andere reden is dat het leven gewoonweg prachtig is. Zelfs als we geloven dat we in een simulatie leven, kunnen we toch de schoonheid in het leven zien, en dragen we zelf bij aan die schoonheid door ervoor te kiezen hier te komen en er deel van uit te maken.
Waar we ook kijken, we kunnen schoonheid zien. Een golf die op een warme zomerse dag tegen een zandstrand slaat. Het geritsel van bladeren op een winderige herfstdag. Hoge sneeuwduinen die de grond bedekken, die opnieuw in een tijdelijke dood is gevallen.
En de lente, het seizoen waarin de natuur weer tot leven komt! De eerste grassprieten, de eerste bloemen, de eerste insecten, de vroege vogelzang.
Om nog maar te zwijgen van ons dagelijks leven. We ontmoeten andere mensen, brengen tijd met hen door, werken om onze gezamenlijke doelen te bevorderen. We lachen, we huilen, we houden van elkaar. We ervaren verdrietige tegenslagen en momenten van volmaakt geluk.
Al dit, en veel meer, maar om het werkelijk te ervaren, moeten we erbij aanwezig zijn. We moeten onszelf en elkaar bewust zijn, en begrijpen dat we één zijn.
Want dat is onze ware realiteit. Onze verbinding met anderen - andere mensen, andere dieren, planten, de aarde en het bestaan zelf - is de realiteit die ertoe doet. Zelfs als we in een simulatie leven, is het de ervaring en het samen doen met elkaar die betekenisvol is.
We hebben allemaal onafhankelijk gekozen om in deze realiteit te komen, ieder om ons eigen doel te bereiken, en samen het doel waarvoor we deze realiteit hebben gecreëerd te vervullen.
Het is zo betekenisvol dat we er bewust voor kiezen om steeds opnieuw in deze realiteit te komen, om elk van onze levens hier zo bewust en volledig mogelijk te leven.
De tijd van de dood - wanneer we die zelf kunnen kiezen - komt pas als we ons eigen doel hebben vervuld en alles hebben gedaan wat we kunnen voor het doel van de realiteit, of als we werkelijk al onze kansen daarop hebben verloren.
Tot die tijd - laten we het leven ten volle leven! Laten we onszelf vinden, aanwezig zijn en ons best doen! Laten we elkaar vinden, verkennen, bouwen, socialiseren, liefde ervaren en ons voortplanten!
Laten we ons ervan bewust zijn dat elk moment ons laatste kan zijn en leef dienovereenkomstig. En laten we anderen nooit hun leven, hun kansen om hun eigen doel te vervullen, of hun betekenis ontnemen.