Wat als de realiteit slechts een simulatie is, en we kunnen dat nooit weten terwijl we hier zijn? Wat verandert dat eigenlijk?
Een goede vraag, want aan de ene kant verandert het niets. De beste manier om in een simulatie te leven is alsof je in de werkelijke realiteit leeft, alsof elke keuze onomkeerbaar is en volledig aanwezig zijn in het moment.
Maar aan de andere kant verandert het absoluut alles.
Ten eerste, als wij de bewustzijnsvormen zijn die deze simulatie hebben geconstrueerd en hebben besloten om complete levens in deze realiteit te leven, dan hebben we dat met een reden gedaan.
Om te voorkomen dat de simulatie instort, kunnen we die reden of dat doel hier nooit kennen, maar het bestaat, en het belangrijkste is - we hebben besloten hier te komen leven, volledig bewust van het feit dat we het nooit zullen weten.
Wat dat doel ook moge zijn, ieder van ons heeft een onbewust doel om hier een leven te leiden dat dat doel vervult of ons op zijn minst dichter bij het bereiken ervan brengt.
Misschien willen we gewoon een ander leven leiden dan we gewend zijn in de ware realiteit - Arkhe - of in vorige gesimuleerde levens. Dat kan ons perspectieven en inzichten bieden op een manier die zelfs langdurige blootstelling aan een vreemde cultuur nooit zou kunnen bieden.
Misschien hebben we een trauma dat we willen aanpakken en hebben daarom een leven gekozen dat ons waarschijnlijk dichter bij zelfontdekking en genezing van onze wonden brengt?
Misschien zijn we op zoek naar uitdagingen die voor een beschaving die levensechte simulaties kan creëren en onderhouden, waarschijnlijk alleen bekend zijn uit geschiedenisboeken? Of misschien is het gewoon een spel en amusement voor ons?
Misschien zijn we op zoek naar de zin van het leven of een ander groot vraagstuk, en misschien is dat het doel van de simulatie zelf? Om een of andere reden zou de simulatie zijn gebouwd, met onbeperkte mogelijkheden voor onder andere commerciële of wetenschappelijke doeleinden.
Ten tweede, als we inderdaad hier vanuit een andere plaats zijn gekomen om in deze realiteit te leven, dan bestaat die andere plaats - Arkhe - ook, zelfs als we dat hier niet kunnen weten.
Dat betekent dat er, nadat we uiteindelijk onze lichamen hier verlaten, een plek is waar we naar terugkeren, en van waaruit we altijd naar nieuwe levens hier kunnen komen. Misschien hebben we dat al talloze keren gedaan, en is dit leven hier slechts een van de vele die we hebben geleefd.
Op die plek zijn ook alle anderen die we in dit leven hebben ontmoet. Onze overleden familieleden en vrienden, evenals degenen die na ons vertrekken, zijn daar, althans wanneer ze niet hier of in een andere simulatie zijn.
We hebben dus de mogelijkheid om ze allemaal weer te ontmoeten, om te horen over hun levens en de onze te delen. We kunnen ervaringen uitwisselen en ons de gedeelde vreugden en verdriet herinneren doorheen de vele levens waarin onze lotbestemmingen elkaar mogelijk hebben gekruist, hetzij vluchtig of zelfs als langdurige partnerschappen.
Dus, de mogelijkheid van leven in een simulatie verandert hier niets, maar het kan alles veranderen wat voor ons van belang is. Het kan ons helpen ons doel te vinden, om nog maar te zwijgen over het mogelijk openen van grotere betekenissen, en het kan ons hoop geven dat er iets meer is voorbij of buiten dit leven.
Maar het allerbelangrijkste - het herinnert ons eraan dat bewustzijn hier en nu bestaat. Dit moment is het enige dat zeker voor ons waar is, en hoe we dit moment gebruiken is de sleutel tot wat we uiteindelijk ook nastreven.